Vorige week toen ik een blogje schreef zat ik op het vliegveld in Surabaya, te wachten om te vertrekken naar Bali. Nu precies een week later zitten we weer op een vliegveld, alleen nu naar Surabaya. Dit omdat onze vakantie naar Bali helaas is afgelopen.

De eerste dagen in Kuta hebben we lekker rustig aangedaan. Lekker aan het strand gelegen en even in de zee gezwommen. Natuurlijk hebben we ook even Kuta bekeken. Maar dat is echt een vakantie bestemming voor mensen die van zon, zee, zuip vakanties houden. Laten we daar nou eens beiden niet van houden. Maar voor een paar daagjes was het prima, even lekker relaxen.

Ubud is een mooi stadje, veel kunst en veel mooie plaatsen waar wij een heel mooi uitzicht op de prachtige omgeving hadden. De eerste dag zijn we van ons resort naar het centrum gelopen. Volgens de receptie was het max 20 minuten lopen, uhh niet dus he! Het resort had dan wel een taxi service, 3x heen en 3x terug, alleen de tijden waren niet ideaal. Wij kwamen dan ook op het idee om een scooter te huren. Dit kon op velen plaatsen in heel Ubud, en aan de veelvuldigheid aan scooters met daarop overduidelijke toeristen te zien, is het een populair vervoersmiddel om Ubud en de directe omgeving te verkennen. Maar voordat wij dit plan in motie gingen zitten zijn we allereerst in het zogenaamde ‘Monkey Forest’ geweest. Dit is een geweldig mooi bos waarin een hele hoop apen in een gesimuleerde wilde omgeving leven. Het leuke is nog dat dit midden in het centrum van Ubud ligt! Eerst vonden we de aapjes nog wel leuk en schattig, totdat ze bij Frans op de rug klommen en m’n paraplu wilde jatten. Gelukkig kregen ze dat niet voor elkaar, omdat ik die netjes had vast gemaakt aan de rugzak. Desondanks kreeg ik toch nog een klap in m’n gezicht van de aap. Op dat moment dat Frans bezig was de ene aap van mij weg te halen, pakte de andere aap Frans’ zonnebril. Ruzie met apen is toch heel anders dan ruzie met mensen. Apen laten meteen hun gebit zien als ze boos zijn, en ik was dan ook als de dood voor die beesten he! Alleen Frans wilde z’n zonnebril graag terug hebben. Na enigszins wat moeite en hulp van een werknemer heeft hij uit eindelijk z’n zonnebril weer terug gekregen. Nog geen 10 min later, had Frans al weer apen op z’n rug zitten en liep hij gewoon door alsof er niets aan de had was, behalve ik natuurlijk! Toen we eenmaal een scootertje gehuurd hadden, mocht alleen ik erop rijden, omdat ik een internationaal rijbewijs heb. Ik had nog nooit van m’n leven op een scooter gereden, laat staan met iemand achterop. Dus toen Frans goed en wel achter op de scooter zat en ik probeerde te vertrekken vertelde ik hem even; Schat, ik heb nog nooit scooter gereden he! En dat in Ubud, waar rijden al een hele kunst is. Gelukkig is er geen bloed aan te pas gekomen, ook al zat er een vrouw achter het stuur.

Zaterdag was het de verjaardag van Frans, 25 jaar (op naar de 30 XD)! Lekker rustig ontbeten en door naar de prachtige rijstvelden iets verder op! De weg naar de rijstvelden was al een hele mooie belevenis. En toen we daar dan uiteindelijk aankwamen, na soms wat verkeerd te hebben gereden, wauw dat was echt heel mooi! Heel veel toeristen gingen een paar meter de rijstvelden op voor een aantal foto’s en vertrokken weer. Wij wilde eens kijken hoever we konden komen, alleen een klein jongetje van 12 jaar (Soma) liep ons de hele tijd voor en vertelde waar we heen moesten gaan. Frans was dat echt beu en wilde hem graag kwijt, maar na een tijdje begon hij hem toch te waarderen. Hij kreeg zelfs de vraag van Soma of we getrouwd waren… Tja wat zal ik daar op zeggen dacht ik toen, terwijl Frans gewoon ja zei! Eenmaal aan de andere kant van het dal dacht Soma dat we het wel gezien hadden, maar wij wilde nog wel meer zien en nog hoger gaan. Even door de bossen en langs een paar huisjes en daar waren de prachtige rijstvelden waar geen enkele toerist was! We konden toen genieten van het mooie uitzicht. We hadden daar beide nog wel de hele dag kunnen blijven, maar helaas moesten wij weer terug gaan omdat we in de avond nog een Bday dinner hadden. Iedereen keek ons aan toen we de hotelkamer verlieten, aangezien Frans strak in pak naar buiten kwam en ik in m’n jurk aanhad die ik gekocht had voor mijn diploma uitreiking. Normaal zouden we gewoon de scooter gepakt hebben om naar het centrum te gaan, maar omdat Frans geen helm op wilde doen aangezien z’n haartjes net goed zaten, zijn we maar met de taxi service van het hotel gegaan. Na een heerlijk diner voor twee, zijn we nog wat gaan drinken bij een leuk gezellig restaurantje met een geweldig mooi uitzicht. Omdat s ’avonds om 9.15 de taxi van het hotel terug zou vertrekken, hadden wij besloten om zelf een taxi te regelen. En zoals het hier hoort onderhandel je over de prijs. Onze taxi chauffeur wilde ons wel een goedkope prijs aanbieden voor onze honeymoon, hij dacht immers dat wij op huwelijksreis waren! Achja nu zijn we wel voor een hele goedkope prijs terug naar ons hotel gebracht.

Zondag stond in het teken van de BaliZoo. Maar voordat we bij BaliZoo aankwamen, moesten we nog even tanken, voor nog geen anderhalve euro was de tank van de scooter weer gevuld en konden we onze reis voorzetten. We moesten een werknemer van BaliZoo maar gewoon volgen, aangezien we die tegen kwamen toen we gingen tanken. Hij kreeg een soort van bonus als hij mensen naar BaliZoo bracht. Zo hoefde wij hem alleen maar te volgen en niet druk te maken hoe we daar moesten komen. BaliZoo is geen dierentuin zoals we die in Nederland kennen, er werden alleen maar dieren gehouden die in en rond Indonesië leven. Veel van die dieren komen dus niet in de gebruikelijke Nederlandse dierentuin voor. In de middag stond er een exotische vogelshow op de planning en dat wilde wij absoluut niet missen. Niet alleen vogels kwamen voor in de show, maar ook apen en otters. Het was best wel een geinige show, maar de Nederlandse shows in de dierentuinen zijn een heel stuk beter. Frans had gehoopt dat er in de dierentuin ook nog wat spinnen waren zodat hij me nog even lekker kon plagen, maar ik had het geluk dat er geen waren. Want ik wordt immers al genoeg geplaagd. Is het niet overdag dan is het wel ’s avonds als we aan het eten zijn. Een verhaal over dat hij een tattoo wil nemen en een afspraak heeft gepland of dat hij een half op z’n knieën gaat zitten voor een aanzoek. Meestal had ik het wel door, maar de zaterdag avond toen we gezellig in onze fancy kleren wat zaten te drinken kreeg ik het wel heel Spaans benauwd toen hij begon met; Lieverd we zijn nu bijna 4 maanden samen….. Hij vindt het zo leuk om mij te plagen, ik denk dan maar; meisjes plagen is kusjes vragen toch?!

Maandag hebben we een wandeling gemaakt door de mooie natuur van Ubud met haar prachtige rijstvelden. Op internet stond vermeld dat je vroeg moest vertrekken want het zou een zware tocht worden. Een zware tocht van 2km, tja dat is wel heel raar. Voor mensen die niets gewend zijn zou het een zware tocht kunnen zijn, de brandende zon en een beetje heuveltje op. Maar als je de Nacht van Gulpen kunt uitlopen is dit toch echt wel easy, binnen 45minuten waren wij op het einde! Ondertussen hebben wij genoten van het mooie uitzicht over de rijstvelden in de verte, de rivier en de mooie stukken bos. Het is eigenlijk best raar hoe je van de drukke hoofdstraat binnen no time in de natuur bent en van de rust en het geweldige uitzicht kunt genieten!

Ik kan jullie dan ook wel vertellen dat het een top vakantie was, en dat ik die ook niet zo snel zal vergeten!!!